Οι μελωδίες των Light and Hope Orchestra ηχούν σαν ύμνοι κατά του σεξισμού και των διακρίσεων. Αψηφούν όλα τα εμπόδια. Το ότι τα μάτια δεν ακολουθούν είναι μόνο ένα απ’ αυτά και ίσως όχι το πιο ψηλό απ’ όλα όσα υπερβαίνει αυτή η μοναδική περίπτωση μουσικών στον κόσμο.
Η Light and hope Orchestra είναι μια ομάδα τυφλών και μειωμένης όρασης γυναικών στην Αίγυπτο. Σε ένα από τα πιο καταπιεσμένα, φαλλοκρατικά μέρη στον πλανήτη.
Παίζουν κλασική μουσική, ένα είδος εξίσου μη αποδεκτό για τους Αιγύπτιους, όπως είναι άλλωστε και η ισότητα των φύλων.
Η ορχήστρα Light and Hope, δημιουργήθηκε από το ίδρυμα Αl Nour War Amal (που επίσης μεταφράζεται ως «Φως και Ελπίδα»), έναν μη κυβερνητικό οργανισμό φιλανθρωπικού χαρακτήρα που απαρτίζεται από γυναίκες εθελόντριες, εδώ και 55 χρόνια. Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη ΜΚΟ για την ενίσχυση κοριτσιών και γυναικών με προβλήματα όρασης στη Μέση Ανατολή.
Στόχος της ήταν και είναι η άρση του αποκλεισμού των τυφλών γυναικών από μία πρότυπα ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπως είναι αυτή της Αιγύπτου, παρέχοντάς τους μόρφωση και ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης. Η ορχήστρα, είναι το καμάρι της δράσης του Αl Nour War Amal. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα μουσικά σύνολα στον κόσμο, αποκλειστικά με τυφλές γυναίκες όλων των ηλικιών με διαφορετικό μουσικό υπόβαθρο, ενίοτε και ανύπαρκτο.
Τα μέλη της ορχήστρας, η οποία πλέον σήμερα ξεπερνά τις 40 γυναίκες, δε βλέπουν τις νότες, αφού πολλές από αυτές δεν ξέρουν καν να διαβάζουν μουσικά σύμβολα στη μέθοδο Βraille. Ωστόσο, με τη βοήθεια της φωνής και της μπαγκέτας του μαέστρου τους, συγχρονίζονται, φτιάχνουν μελωδίες, επικοινωνούν.
Με τα χρόνια το μουσικό σχήμα έχει εξελιχθεί σε μία άρτια ορχήστρα που δίνει συναυλίες εντός κι εκτός συνόρων. Από τη δεκαετία του 90′ και μετά μάλιστα, η ορχήστρα έχει κάνει εκατοντάδες εμφανίσεις εισπράττοντας, το πιο θερμό χειροκρότημα του κοινού.
Κι αυτή είναι η μικρότερη ένδειξη θαυμασμού που αξίζει στην περίπτωση αυτών των γυναικών, οι οποίες καταφέρνουν όχι απλά να επιβιώσουν υπό τις πιο αποτρεπτικές κοινωνικές συνθήκες, με τα λιγότερα εφόδια και με καθόλου δεδομένη την αποδοχή, αλλά να διαπρέψουν και σαν καλλιτέχνιδες και να λειτουργήσουν ως πρότυπο όχι μόνο για τα κορίτσια της πατρίδας τους, αλλά για όλες μας.
«Κατάφερα να δηλώσω στον κόσμο πως παρόλο που έχασα την όραση μου, είμαι μία ξεχωριστή μουσικός», δηλώνει περήφανα η επικεφαλής της ορχήστρας, Shaymaa Hussein.
