Ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων του Πρώτου Δημοτικού Σχολείου Μελισσίων « Πολυτεχνείο η ηρωική εξέγερση των φοιτητών για τα ιδανικά της ελευθερίας»
Σας παραθέτουμε την ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων
«Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, στην ηρωϊκή εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της τυραννίας, το Νοέμβριο του 1973.
Το Πολυτεχνείο συμβολίζει, όχι μόνο τον ηρωϊκό αγώνα αλλά και την ενότητα όλων των δημοκρατών. Οι αγώνες του Νοέμβρη αποτελούν την κορυφαία εκδήλωση της εφτάχρονης αντιδικτατορικής πάλης και μια από τις πιο σπουδαίες στιγμές των αγώνων του λαού μας και της νεολαίας ειδικότερα για την ελευθερία.
Τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, παραμένουν ζωντανά και θα παραμένουν επίκαιρα και αναλλοίωτα, όσα χρόνια και αν περάσουν από εκείνη την εξέγερση. Πάντα ζωντανά να οδηγούν και να φρονηματίζουν τις νέες και τους νέους μας. Πάντα επίκαιρα, ιδιαίτερα που τα κατοπινά χρόνια, κάποιοι άκαπνοι και απόντες εκείνης της εξέγερσης, προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν το νόημα της 17ης Νοέμβρη και να μαγαρίσουν τις ιδέες της, καπηλευόμενοι το όνομά της, για να επιδοθούν σε δολοφονίες και ληστείες, σαν εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία, την ανθρωπιά και την ελευθερία. Το Πολυτεχνείο ζει.
Μέχρι και σήμερα η εξέγερση του 1973 παραμένει ανεξίτηλη παρακαταθήκη μιας γενιάς, η οποία δημιούργησε ένα ιστορικό ορόσημο
Το Πολυτεχνείο «δεν ήταν σπορά της τύχης, αλλά ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής» του λαού μας. Υπήρξε το αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων φοιτητών, νεολαίας, αγροτών και άλλων εργαζομένων κατά της φασιστικής χούντας, με προάγγελο την κατάληψη της Νομικής Σχολής στην Αθήνα, το Φλεβάρη του 1973.
Το Πολυτεχνείο συμπυκνώνει, εντέλει, διαχρονικά και οικουμενικά στοιχεία με αγωνιστικά χαρακτηριστικά τότε και τώρα. Και ακούμε να αντηχούν και πάλι στους δρόμους συνθήματα που εκφράζουν αδικαίωτους πόθους, ελπίδες και προσδοκίες του ελληνικού λαού και της νεολαίας του.
Τα συνθήματα που βροντοφώναξε ο λαός στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973, συναισθήματα που έγιναν ζωγραφιές στους τοίχους ήταν: «Απόψε πεθαίνει ο φασισμός», «Εργάτες, αγρότες και φοιτητές», «Λαέ πεινάς γιατί δεν πολεμάς», «Λαέ πολέμα σου πίνουνε το αίμα», «Κάτω η Χούντα», «Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε εφτά», «Απόψε θα κάνει ξαστεριά», «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος», «Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος Λαός», «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία»… Με αυτά τα συνθήματα οδηγήθηκε στην εξέγερση του Νοέμβρη, με στόχο καλύτερες συνθήκες ζωής.
Συνθήματα με πολιτικό περιεχόμενο και στόχους, για ανατροπή του φασιστικού καθεστώτος, για απεξάρτηση της χώρας από ξένους ιμπεριαλιστικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς οργανισμούς, για εθνική ανεξαρτησία, για δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία, για το δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση. Αυτά ήταν τα οράματα της νεολαίας του Νοέμβρη.
Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου όλα τα συνθήματα ήταν συγκεκριμένα, αλλά την ίδια στιγμή υπονοούσαν κάτι πιο πολύ. Αυτά που μείνανε είναι δυο: Το ‘’Ψωμί, παιδεία, ελευθερία’’ και το ‘’Εργάτες, αγρότες και φοιτητές’’. Είναι εντελώς συγκεκριμένα και ρεαλιστικά και ταυτοχρόνως ξεπερνούσαν το συγκεκριμένο αίτημα και γίνανε υπερβατικά και διαχρονικά. Ακουμπάνε την ανάγκη για ελευθερία που είναι κάτι πιο πολύ και από το ψωμί. Αγγίζουν την παιδεία που πάσχει και εμπορευματοποιείται και το ψωμί που είναι το δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή. Τα συνθήματα της εξέγερσης, τα έχει γράψει ο ανώνυμος, ο φοιτητής, ο μαθητής, ο νέος, ο εργάτης, αυτός που αγωνίζεται και πάλλεται από ύπαρξη».
Το Πολυτεχνείο ζει και αντιστέκεται από μόνο του, και από γενιά σε γενιά, γίνεται λαμπρότερο και φωτεινότερο. Όσο θα υπάρχει αδικία, ανελευθερία, ο αγώνας θα συνεχίζεται και το Πολυτεχνείο θα δείχνει το δρόμο».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Το αγόρι και η πόρτα
Εκεί που έπεσε
είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί
Σηκώθηκε όρθια
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! – φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, – η ιστορία
Να προφτάσουμε
