Το μήνυμα της Δημάρχου Πεντέλης Δήμητρα Κεχαγιά για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή
Δήμητρα Κεχαγιά : «Εκατό χρόνια μετά την Καταστροφή και την άφιξη των Μικρασιατών Ελλήνων το 1922 καλούμαστε σε αναστοχασμό και ομοψυχία, στοιχεία που απαιτεί και η εποχή μας, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις σημερινές προκλήσεις και δυσκολίες που βιώνουμε.»
Η Δήμαρχος Πεντέλης στο μήνυμα της τονίζει πως ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και τα πέτρινα χρόνια που πέρασαν για να ξαναχτίσουν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα πια, τις νέες εστίες τους και να προκόψουν στο τόπο που εγκαταστάθηκαν, συμβολίζει τη δύναμη του γένους μας να αναγεννιέται μετά από κάθε εθνική συμφορά.
Σας παραθέτουμε την δήλωση της Δημάρχου Πεντέλης Δήμητρα Κεχαγιά
«Σήμερα τιμούμε τα 100 χρόνια από την εθνική καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων, με σεβασμό και μνήμη, καθώς η σκέψη όλων καλείται να γυρίσει 100 χρόνια πίσω. Όταν η τουρκική βαρβαρότητα ξεδιπλώθηκε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο για τη συστηματική Γενοκτονία κάθε ελληνικού στοιχείου. Ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και τα πέτρινα χρόνια που πέρασαν για να ξαναχτίσουν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα πια, τις νέες εστίες τους και να προκόψουν στο τόπο που εγκαταστάθηκαν, συμβολίζει τη δύναμη του γένους μας να αναγεννιέται μετά από κάθε εθνική συμφορά.
Ένας τόπος ζεστής φιλοξενίας αυτών των ανθρώπων ήταν η πόλη μας, κυρίως τα Μελίσσια. Οι πρόγονοι, οι δικοί σας, οι δικοί μας, οι παππούδες και προπαππούδες μας, που έφεραν μαζί τον πολιτισμό τους, πρόκοψαν και εδώ και μεγαλούργησαν, βοηθώντας τούτη την πόλη να πάει μπροστά. Για αυτούς τους προγόνους θα πρέπει να είμαστε περήφανοι. Εσείς διότι προέρχεστε από αυτούς και συνεχίζετε τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμά τους, αλλά και εμείς που μαζί τους δημιουργήσαμε ένα νέο πολιτισμό στην πόλη μας.
Εκατό χρόνια μετά την Καταστροφή και την άφιξη των Μικρασιατών Ελλήνων το 1922 καλούμαστε σε αναστοχασμό και ομοψυχία, στοιχεία που απαιτεί και η εποχή μας, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις σημερινές προκλήσεις και δυσκολίες που βιώνουμε.
Ας μη λησμονούμε την εθνική μας ιστορική μνήμη. Μια μνήμη που παρέμενε και παραμένει έως σήμερα ζωντανή στις κοινωνίες των προσφύγων, ως μία κιβωτός διάσωσης της ιστορικής διαδρομής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτή ακριβώς η ιστορική μνήμη αποτελεί για κάθε λαό ένα σημαντικό παράγοντα για την ομοψυχία και τη διατήρηση της εθνικής του ταυτότητας. Για τη διατήρηση λοιπόν, της εθνικής μας ταυτότητας και της ιστορικής μας μνήμης εκπληρώνουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα το εθνικό και ηθικό χρέος μας: Να είμαστε πάντα εδώ, ως απόδειξη σεβασμού σε αυτόν τον εκπληκτικό πολιτισμό και τους ανθρώπους του.»
