Άρθρο της Βουλευτή Βορείου Τομέα Αθηνών, με την Ελληνική Λύση Αναστασίας Αικατερίνης Αλεξοπούλου με τίτλο «Μετά τις φωτιές αναδάσωση, αντιπλημμυρικά έργα και επανεκκίνηση του πρωτογενούς τομέα»
Αναστασίας Αικατερίνης Αλεξοπούλου : «Οι πρόσφατες καταστρεπτικές πυρκαγιές σε διάφορα σημεία της Ελλάδας φέρνουν τους αρμόδιους προ των πραγματικών ευθυνών τους. Δεν αρκούν τα λόγια μετά από μια τέτοιου μεγέθους καταστροφή»
Σας παραθέτουμε το άρθρο:
«Δεν αρκούν τα λόγια μετά από μια τέτοιου μεγέθους καταστροφή. Οι πρόσφατες καταστρεπτικές πυρκαγιές σε διάφορα σημεία της Ελλάδας φέρνουν τους αρμόδιους προ των πραγματικών ευθυνών τους. Γιατί, δεν είναι μόνο το έκτακτο επίδομα στους πληγέντες το παν, όσο πολύτιμο και αν είναι κάτι τέτοιο για ανθρώπους που έχασαν περιουσίες και βιός. Είναι πολλά παραπάνω που πρέπει να γίνουν. Για να μην ξαναζήσουμε τέτοιο εφιάλτη, για να επουλωθούν οι πληγές και να κάνουμε ευκαιρία τη συμφορά…
Τι πρέπει να γίνει; Πρώτα το αυτονόητο: αναδασώσεις παντού στα καμένα! Έτσι κι αλλιώς, αυτό προβλέπει κι ο νόμος, γνωρίζουμε όμως πόσα “παραθυράκια” βρίσκουν κατά καιρούς οι κυβερνώντες για να μην τον τηρούν. Η αναδάσωση είναι το πρώτο βήμα για να επανέλθει η ελληνική φύση στην πρότερή της κατάσταση, για να επιστρέψει η ομορφιά στις ζωές μας. Αυτή η ωραία αισθητική της ελληνικής υπαίθρου. Αναδασώσεις, οι οποίες στην περίπτωση περιοχών όπως η βόρεια Εύβοια προστατεύουν παράλληλα και το παράκτιο μέτωπο, τις πανέμορφες παραλιακές ζώνες μας.
Όμως μόνο οι αναδασώσεις δεν επαρκούν. Οι ειδικοί προειδοποιούν: “μετά τις πυρκαγιές, έρχονται πλημμύρες”. Το είδαμε ήδη στη γειτονική Τουρκία, όπου μετά τις ολέθριες πυρκαγιές συνέβησαν πλημμύρες, εξίσου καταστροφικές και θανατηφόρες. Τα αντιπλημμυρικά έργα, λοιπόν, πρέπει να ξεκινήσουν… χθες! Γιατί, όπως έχουν πει επίσης οι επιστήμονες: “ο κίνδυνος πλημμύρας σε λεκάνες απορροής μετά από πυρκαγιά είναι πολύ πιθανός, με σοβαρότατες οικονομικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικολογικές επιπτώσεις στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο”. Να προλάβουμε, συνεπώς, τα πλημμυρικά φαινόμενα, την επόμενη πιθανή καταστροφή! Θα το ρισκάρουμε;
Πέρα όμως απ’ όλα τα παραπάνω, τα πολύ σημαντικά βέβαια για το μέλλον των περιοχών που δεινοπάθησαν από την πύρινη λαίλαπα, υπάρχει κάτι πολύ πιο ουσιώδες και βαθύ: η προοπτική που διανοίγεται για τους κατοίκους, μέσα από ένα σχέδιο οικονομικής αναγέννησης των περιοχών αυτών. Σχέδιο, το οποίο περιλαμβάνει ορισμένα ελάχιστα και άμεσα μέτρα, που πρέπει και μπορούν να παρθούν γρήγορα, ενισχύοντας τον πρωτογενή τομέα της ελληνικής οικονομίας και κρατώντας αυτούς τους ανθρώπους στους τόπους τους.
Ένα παράδειγμα. Η διαχείριση των καμένων δασών, δηλαδή η εκμετάλλευση της ξυλείας, κάτι που θα πρέπει να γίνει από τους ίδιους τους χειμαζόμενους κατοίκους αυτών των περιοχών και προς όφελος της τοπικής κοινωνίας. Πέρα από τα όσα θετικά σημαίνει κάτι τέτοιο για το φυσικό περιβάλλον (η απομάκρυνση του απανθρακωμένου υλικού δίνει την ευκαιρία στο έδαφος να ανακάμψει), τα οφέλη για την εγχώρια οικονομία είναι μεγάλα. Η υλοτόμηση των καμένων δέντρων, στην Εύβοια, την Αττική, την Πελοπόννησο και αλλού, να περιέλθει προς αποκλειστική εκμετάλλευση των κατοίκων, ως μέτρο έμπρακτης στήριξης στους πληγέντες! Είναι επιπλέον ένα βασικό κίνητρο για την προώθηση του πρωτογενούς τομέα της ελληνικής οικονομίας, που τόσο έχουν ανάγκη οι κατά τόπους κοινωνίες.
Άλλο παράδειγμα. Η ρητινοπαραγωγή, δηλαδή η καλλιέργεια ρετσινιού, που παρατηρείται εδώ και αιώνες κυρίως στην περιοχή της βόρειας Εύβοιας. Της περιοχής, δηλαδή, που έπαθε τις μεγαλύτερες ζημίες από τις πρόσφατες πυρκαγιές. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο κατά πόσο η ρητίνη είναι ωφέλιμη για μία ολόκληρη γκάμα ανθρώπινων δραστηριοτήτων: είναι ένα προϊόν απολύτως φιλικό προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από δουλειές τυπογραφείου και της βιομηχανίας καλλυντικών μέχρι και για τη στεγανοποίηση πλοίων και την ιατρική φαρμακευτική. Γιατί να μην δοθούν, εδώ και τώρα, κίνητρα στους κατοίκους της βόρειας Εύβοιας, ως προς την ρητινοκαλλιέργεια; Επιτέλους, ας κάνει η πολιτεία το χρέος της! Η παραγωγή ρητίνης μπορεί να είναι ο κινητήριος μοχλός ανασυγκρότησης της πολύπαθης περιοχής και πρότυπο ανάπτυξης για πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι σε σημασία. Από τις φωτιές ζημίες έπαθαν και πολλά παραδοσιακά σπίτια της ελληνικής υπαίθρου, από εκείνα που είναι φτιαγμένα από πέτρα. Αυτά δεν πρέπει να τα γκρεμίσουμε! Η πέτρα είναι ανθεκτικό υλικό, αρκούν οι επιδιορθώσεις για να αποκτήσουν αυτά τα όμορφα σπίτια την προηγούμενή τους όψη. Ας μην τα καταστρέψουμε, ερημώνοντας την επαρχία μας! Γιατί, αν ό μη γένοιτο γίνει κάτι τέτοιο, ποιος θα κρατήσει τους ανθρώπους αυτούς στις πατρογονικές τους εστίες; Ας αποφύγουμε μία ακόμα εσωτερική μετανάστευση, μία ακόμα αιμορραγία του Ελληνισμού. Να βοηθήσει η πολιτεία αυτούς τους συνανθρώπους μας, όχι να κατεδαφίσουν, αλλά να επιδιορθώσουν τα οικήματά τους, για να σωθεί η ελληνική επαρχία, να μείνουν οι κάτοικοι των πληγέντων περιοχών στις ρίζες τους! Έτσι και μόνο έτσι θα αναστηθεί η Ελλάδα μέσα από τα καμένα, θα ξαναζωντανέψει η ύπαιθρός μας και οι άνθρωποί της!
